-
1 zgubić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• недослышать• погубить• потерять• проиграть• проигрывать• сгубить• терять• утерять• утратить* * *1) (np. drogę) сбиться (напр. с пути)2) zgubić (stracić) потерять3) zgubić (doprowadzić do zguby) сгубить, погубить* * *zgubi|ć\zgubićony сов. 1. потерять;\zgubić klucze потерять ключи; \zgubić drogę потерять дорогу, сбиться с пути; \zgubić rytm нарушить ритм; \zgubić takt сбиться с такта;
2. (doprowadzić do zguby) погубить;jestem \zgubićiony я погиб
* * *zgubiony сов.1) потеря́тьzgubić klucze — потеря́ть ключи́
zgubić drogę — потеря́ть доро́гу, сби́ться с пути́
zgubić rytm — нару́шить ритм
zgubić takt — сби́ться с та́кта
2) ( doprowadzić do zguby) погуби́тьjestem zgubiiony — я поги́б
-
2 zguba
сущ.• гибель• крах• падение• потеря• пропасть• разрушение• убыль• убыток• урон• утрата* * *zgub|a♀ 1. гибель, погибель;doprowadzić do \zgubaу привести к гибели;
2. потеря;odnaleźć \zgubaę найти потерю+1. zagłada
* * *ж1) ги́бель, поги́бельdoprowadzić do zguby — привести́ к ги́бели
2) поте́ряodnaleźć zgubę — найти́ поте́рю
Syn:zagłada 1)
См. также в других словарях:
zaprzepaścić — dk VIa, zaprzepaścićpaszczę, zaprzepaścićcisz, zaprzepaścićpaść, zaprzepaścićcił, zaprzepaścićpaszczony zaprzepaszczać ndk I, zaprzepaścićam, zaprzepaścićasz, zaprzepaścićają, zaprzepaścićaj, zaprzepaścićał, zaprzepaścićany «doprowadzić do zguby … Słownik języka polskiego
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
